Komplet badawczy stosowany przez artystkę podczas samoobserwacji procesu twórczego:
– Kwestionariusz samooceny STAI (arkusz X-1);
– Kwestionariusz samooceny STAI (arkusz X-2);
– Ankieta z pytaniami otwartymi do malowanego obrazu (projekt ankiety przygotowano we współpracy z psychologiem).

Kwestionariusze i ankiety były wypełniane przez artystkę z codzienną częstotliwością, na koniec dnia pracy, przez około 4 lata. Przy czym występowały okresy, w których autorka przerywała te działania. Przykładowo, będąc pod presją czasu bądź przemożnej chęci, by zakończyć obraz bywało, iż postrzegała samoobserwację jako przeszkodę. Weryfikację hipotez, do których wykorzystano omawiane narzędzia badawcze przedstawia rozprawa artystki. Poza kwestionariuszami i ankietami, autorka nagrywała refleksje związane z procesem tworzenia oraz wydarzeniami z życia, stanowiącymi tło twórczości, jak też stosowała metodę pisma automatycznego (strumień wypowiedzi niekontrolowanej).

Kwestionariusz samooceny STAI, arkusz X-1 i X-2, autorzy adaptacji polskiej: C. D. Spielberger, J. Strelau, M. Tysarczyk, K. Wrześniewski. STAI jest opisywany w literaturze jako narzędzie przeznaczone do badania lęku stanu, rozumianego jako stan jednostki oraz stanowiącego zaprzeczenie doświadczanego przez jednostkę dobrostanu. Podskale X-1 i X -2 składają się z 20. pozycji, na które badany odpowiada, wybierając jedną z 4 skategoryzowanych odpowiedzi.

Fot. poniżej: Przykładowe komplety (kwestionariusze samooceny i ankiety z pytaniami otwartymi), wypełniane przez artystkę w trakcie samoobserwacji procesu twórczego. Materiał własny.