Badanie obejmowało proces tworzenia cyklu malarskiego przez artystkę z jednoczesnym fotograficznym dokumentowaniem faz powstawania obrazów, a także pojawiających się stanów emocjonalnych i doświadczeń. Problem badawczy wyrażał się w pytaniu: „Jaki jest wpływ procesu twórczego na poziom dobrostanu artysty?”. Do rejestracji wykorzystano narzędzia psychologiczne w postaci kwestionariuszy psychologicznych. Badanie miało charakter eksploracyjny. Oparto je o metodę autoetnograficzną.

Artystkę interesowało to, w jaki sposób malarstwo, rozumiane jako proces, wpływa na jej osobiste funkcjonowanie psychofizyczne jako autorki oraz jaki ma wpływ przebieg procesu twórczego. Zadawała sobie także pytanie o to, czy samoobserwacja wspomaga proces twórczy, czy stanowi przeszkodę. Zrealizowana wiwisekcja miała szczególne znaczenie ze względu na procesualny charakter malatury artystki.

W badaniu potwierdzono pozytywnie hipotezę dotyczącą związku pomiędzy samopoczuciem artystki a przebiegiem procesu twórczego oraz wpływem pracy z psyche na kreatywność. Niejednoznaczne obserwacje powstały zaś w odniesieniu do związku pomiędzy treścią obrazu a emocjami twórczyni. Stwierdzono także różny wpływ samoobserwacji na skuteczność i przebieg procesu twórczego. W analizach autorka odniosła się do dociekań psychologicznych oraz wyników badań empirycznych, realizowanych przez psychologów z artystami wizualnymi za granicą.

Szczegółowy opis badań znajduje się w dysertacji artystki Artysta Dla Świata. Świat Dla Artysty.

Fot. poniżej: Przykłady dokumentacji zgromadzonej w trakcie samoobserwacji. Materiał własny.